Armoedebestrijding

Het gaat steeds beter in Nederland als we de economen moeten geloven. Kijkend naar de cijfers lijkt dat ook waar te zijn: het aantal werkzoekenden daalt en het aantal beschikbare banen stijgt. Maar er is helaas een grote kwetsbare groep die daar niet van profiteert. Deze groep heeft steeds minder besteedbaar inkomen en verkeert daardoor vaker in armoede. Armoede leidt tot toenemende schulden en daarmee gepaard gaande zorgen. Zorgen over gewone dagelijkse zaken, dingen die je jouw gezin en jouw kinderen moet ontzeggen. Deze groep moet beter begeleid worden naar een combinatie van zorg en zinvolle activiteiten.

Werk is natuurlijk de beste weg uit armoede en de daaruit voorkomende sociale uitsluiting. Het vergroten van de arbeidsparticipatie is daarom het belangrijkste wat ons te doen staat. Dat kan alleen in nauwe samenwerking met de sociale diensten en werkgevers in de regio. Tegelijkertijd worden het vangnet en de hulp aan mensen die toch in armoede terecht komen verder versterkt. Ook dat gebeurt met andere partijen zoals zorg- en welzijnsinstellingen die daar een onmisbare rol in spelen. De gemeente moet haar regierol verder versterken. Via het ‘Goed voor elkaar’- loket moet de ondersteuning naar de inwoners verder verbeteren. Voor een belangrijk deel gaat dat om verwijzing naar vormen van ondersteuning en bestaande initiatieven zoals de voedselbank, de Stichting Leergeld, Jeugdsportfonds en Jeugdcultuurfonds, Humanitas, het Maatjesproject, etc. Daarnaast zorgt de gemeente voor een betere toegankelijkheid en bekendheid van de bijzondere bijstand. Daarbij wordt voortdurend gezocht naar manieren van ondersteuning die zo weinig mogelijk een stigmatiserend karakter hebben.

Wij zijn voorstander van het verstrekken van een extra bijdrage aan mensen die gebruik maken van WMO ondersteuning en die een besteedbaar inkomen hebben dat minder is dan 150% van het sociaal minimum.

Een zeer belangrijke voorziening is de schuldhulpverlening. Oplopende schulden kunnen de oorzaak zijn dat het besteedbaar inkomen ontoereikend is om de eindjes aan elkaar te knopen. Dit overkomt ook mensen met een betaalde baan. Een vroegtijdige onderkenning hiervan en het bieden van de juiste hulp is dan heel belangrijk.